Isip, Bitaw

Lipad, isip lipad, sa kalawakan kaluluwa'y iligaw
Gapang ka, gumapang sa kalaliman kaluluwa'y bibitaw
Hugot ka't humugot sa kalooban kaluluwa'y lilitaw
Lipad, isip lipad, sa kalawakan kaluluwa'y iligaw
 
Sa nilikha ring araw sa ating kamalayan
Naglaro sa isipan
Sa hiling ko na iligtas sa dilim
Lumitaw, pumikit ka't manigaw
Isip, bitaw
 
Sumilip din ang buwan sa aking kamalayan
Naglaro sa isipan
Sa dilim ko nakita
Sa dilim lumitaw
Pumikit ka't manigaw
Isip, bitaw
 
Lipad, isip, bitaw...

--Pinikpikan

~ Ayos. Tamang-tama sa lagay ng pag-iisip ko ngayon. Nawawala. Nagwawala. Kumakawala. Isa ito dun sa mga karaniwang araw na parang lagi kang nasa dulo ng bangin at naghihintay na may magtulak sayo o kaya naman biglang lumindol para tuluyan ka nang malaglag, masadlak sa kadilimang lalamon at papatay sa'yo. Konti na lang.

Kailangang lumaya. Di kamatayan ang kasagutan - sana nga? sumalangit nawa. - kailangan lang magtiwala, fotcha. Ganun ba kadaling bumitaw sa mga pasaning nagpapabigat sa buhay? O mas madaling bumitaw sa buhay na kay bigat? Answer it in four to five sentences and write it on a clean sheet of tissue paper. LOL. Sa totoo lang di ko alam ang kasagutan. Kahit ako ay nagtatanong.

Gusto ko magsulat ng kakaibang something ngayon kaya lang umaga na at mejo wala ako sa tamang wisyo para dito. Kaya sa susunod na lang. Hehehe.

Bago ako matulog, maitanong ko lang, sino sa inyo may kopya ng kantang ito? Di ko ma-play yung akin eh. Waaah! Parang awa nyo na!!!

Mapagpalayang gabi at umaga sa ating lahat!

- Musmos na may mga matang nananabik [Dreamy-eyed child.]

Sturm und Drang

I feel homesick. Sick of home? Hahaha. I am in a building called a house but this is not my home, not when I have no peace here. My diwa is somewhere else, far from here. I've been bound here all my life. It took me years to set my spirit, that so long haunted this place, free. Now that I have known what adventure tastes like, I am so itching to travel and taste, drink, breathe and live adventure again but "factors" are holding me in, holding me back. I will shun them away from my life, given the choice but I can't. They always hold me by the neck, like a leashed dog tied on a post. I can walk away a few meters but can never really get away. If I could only find the key and completely free myself and break these chains, I'd be out exploring the world by now.

Why do I always look for you? Why do I always go to places where I feel you'd be but you were never there? Has distance and time taken you away from my life forever? Is it time to let my high hopes of seeing you again go? I'll let the part of my heart where I keep you sleep for now. I'll write my memories of you in a note and keep it away. Maybe I can live without that part you took with you for a while. Until you come back, that part of me will lay to sleep...

The bitterness, the intensity, the upheaval is finally subsiding. I'm calming down.  Konti na lang. Hahaha.

>> $___$ <<

Waaah~ Bukas na ang Ocean Park sa Manila! Samahan nyo ko, punta tayo! Kamown. Now na. Astig talaga si Garduch-sama. Awww, you're so cool! Idol. Punta tayo dali! Sa TV ko lang napapanood yung mga aquatic animals na yun eh. Awww, Graduch-sama, bakit di mo ako sinama? ASA. Hehehe. Lalo tuloy akong nasasabik na explore-in ang mundo ni Mother... Nature. Hehehe.

Kung totoo lang sana ang mga genie, kung totoo lang sana ang Illusionism, kung totoo lang sana ang magic... I'm finally growing old and up. Nawawala na ang hiwaga sa mundo ko. Pati yung imaginary world at story na gusto kong isulat at i-drawing, nasasapawan na. Clouded by what I know, feel and experience now. Ang magical childhood ko nagmimistulang fairytale book na lang na naisasantabi. TAE.

Onga pala, Mr. Endless, and cute mo today kahit na... Naku, wag na nga!

02.16.08

...Dahil walang mai-post na bago, ito na lang. hehehe

These are the photos from issah and erick

I want to go out on a new adventure but some "factors" won't allow me for the moment but it pays to wait so...

Chops, till our next adventure!

* treat every endeavor as an adventure and it will be one.

AYOS!

P. I. M. P :: Poverty is my Poison

Ayan na naman sila. Gusto na naman nilang umikot ang buhay ko sa mga aberyang lumulumpo at nagpapahina sa akin. Aagawin na naman nila ang mga munting bagay na nagpapaligaya sa akin. Kukunin na naman nila ang mga bagay na nagpapanatili ng kapayapaan sa aking isipan. Isisi nyo na lahat sa  mga gawain ginagawa ko para aliwin ang sarili ko.  Sige lang, baka sakaling makinig ako.

Banda ko, ayaw nyo.
Sining ko, ayaw nyo.
Pamumundok, ayaw nyo.

Sige, umi-stuck up na lang tayo. Anignat agalat, fotcha.

Hahahaha. Wala lang. Oh, the randomness of me. LOL

Anyway, holiday na naman. For the first time in a few months, nag-aayos na ulit ako ng kwarto. Walang mapaglibangan. Just recovered from an almost failed acclimatization, may paparating na naman na sermon, marami pang kailangan tapusin, walang pera, in short, walang magawa [helpless].  Lilipas din ito, I know, look at me, mukha na akong matanda. I'm stuck here, I'm bound pero walang makakapigil sa akin. I am ready to make sacrifices, at hindi ako manghihinayang dahil makakabawi naman ako sigurado pero kung ipagpipilitan ng mundo  ang gusto nya, magkakaalaman tayo. .

Ima sugu aitai yo

Waited.

Waiting.

Will still be waiting.

As long as it takes.

Come back.

You don't have to stay.

Just let me see you.

And talk to you again.

If I have to say this.

Again and again.

Until my voice reach you.

Until you heed my call.

Until you come back.

I will not stop.

Heaven knows, I miss you so much.