Sunday, February 24, 2008

P. I. M. P :: Poverty is my Poison

Ayan na naman sila. Gusto na naman nilang umikot ang buhay ko sa mga aberyang lumulumpo at nagpapahina sa akin. Aagawin na naman nila ang mga munting bagay na nagpapaligaya sa akin. Kukunin na naman nila ang mga bagay na nagpapanatili ng kapayapaan sa aking isipan. Isisi nyo na lahat sa  mga gawain ginagawa ko para aliwin ang sarili ko.  Sige lang, baka sakaling makinig ako.

Banda ko, ayaw nyo.
Sining ko, ayaw nyo.
Pamumundok, ayaw nyo.

Sige, umi-stuck up na lang tayo. Anignat agalat, fotcha.

Hahahaha. Wala lang. Oh, the randomness of me. LOL

Anyway, holiday na naman. For the first time in a few months, nag-aayos na ulit ako ng kwarto. Walang mapaglibangan. Just recovered from an almost failed acclimatization, may paparating na naman na sermon, marami pang kailangan tapusin, walang pera, in short, walang magawa [helpless].  Lilipas din ito, I know, look at me, mukha na akong matanda. I'm stuck here, I'm bound pero walang makakapigil sa akin. I am ready to make sacrifices, at hindi ako manghihinayang dahil makakabawi naman ako sigurado pero kung ipagpipilitan ng mundo  ang gusto nya, magkakaalaman tayo. .

No comments:

Post a Comment