Ang itlog. Bow.

 Bigla ko lang naalala 'yung nabasa kong kwento galing du'n sa librong sinulat ni Francis Kong [na katukayo ng kaibigan kong si Kong, ang nawawalang kapatid ni Vanness Wu] dun sa libro n'yang The Early Bird Gets the Worm But the Second Mouse Gets the Cheese [salamat kay Charles dahil pinahiram n'ya ako nito] tungkol sa carrot, itlog at kape. Parang gan'to 'yun: nilagay ang tatlong ito sa tatlong magkakaibang kaldero na may kumukulong tubig. Paglipas ng ilang minuto, ang carrot lumambot at humina, na metaphor para sa isang taong humihina at rumurupok 'pag nasubok, ang itlog ay naging nilagang itlog na tumigas ang loob, di gaya nung hilaw pa ito na manipis na shell lamang ang prumo-protekta, para naman sa mga taong naging matigas ang loob na parang bato... basta parang ganun, at ang kape ay humalo sa tubig at binago ang tubig, nilagyan ng kulay at binigyan ng lasa.  Ang tanong: alin ka sa tatlo, 'yung carrot, 'yung itlog o 'yung kape?

Napaisip ako.

Sa mga nangyari sa nakaraang dalawampu't dalawang taon ng buhay ko, ang nangyari sa akin: naging itlog ako. Hindi ko na ie-elaborate, ie-expound, o bibigyang ng kung ano pa mang paliwanag ang tungkol dito. Sabihin na lang natin na kilala ko ang sarili ko, at sa dami nang pinagbago, ito ang naging epekto sa akin ng mundo, isa na ako ngayong itlog na estranghero. Hahahaha. Seryoso.

----------^@___@^----------

 Malamig?

Magkumot ka.

 Matigas?

Pitpitin mo para lumambot.

 Madilim?

Magbukas ka ng ilaw.

 Tahimik?

 Magsimula ka ng ingay.

Nawawala?

Baka ayaw magpahanap.

 Malayo?

 'Wag nang piliting abutin.

 Gets mo ba?

 Kung hinde, 'wag mo nang pilitin. Itulog mo na lang yan.